Γειά σας και χαρά σας, ελπίζω να σας βρίσκω καλά..
Ο μήνας Iούλιος βαδίζει προς τέλος και εδώ και λίγες μέρες κινούμαστε σε Ολυμπιακούς ρυθμούς μετά και την εντυπωσιακή, κατ εμέ, τελετή που έλαβε χώρα πριν λίγες ημέρες στο Λονδίνο.
Εντυπωσιακή όχι τόσο για τα ιδιαίτερα εφέ και τα Χολιγουντιανά σκηνικά που έλειπαν και θα μπορούσαν σίγουρα να προκαλέσουν μεγαλύτερο δέος στους θεατές αλλά όσον αφορά την αντίληψη και την προσέγγιση του απίστευτου Ντάνιελ Μπόιλ ο οποίος είχε την ευχή και την κατάρα μαζί να χωρέσει την σύγχρονη βρετανική ιστορία σε 2 ώρες περίπου και να την κάνει κατανοητή αλλά και ευχάριστη σε αυτούς που την βλέπουν να εξελίσσεται στο πέρασμα των χρόνων μέχρι σήμερα.
Ευχή γιατί ως Βρετανός έχει πολύ καλό υλικό και τόσους παγκοσμίως γνωστούς χαρακτήρες που δεν θα ξέμενε με τίποτα από ιδέες…
Κατάρα όμως …για τον ίδιο ακριβώς λόγο..οι χαρακτήρες και οι επώνυμοι Άγγλοι που έχουν γαλουχήσει όχι μόνο τους Άγγλους αλλά και απανταχού ανθρώπους σε όλο τον κόσμο είναι τόσοι πολλοί
Αθλητές, ηθοποιοί, μουσικοί….
Σε πολλά σημεία αντιληφθήκαμε ότι η ιστορία τους (κυρίως η σύγχρονη) συνάδει με τον καθένα μας προσωπικά, με άλλον λιγότερο με άλλον περισσότερο.
Όλοι λίγο ή πολύ ήμαστε γνώστες της Βρετανικής κουλτούρας είτε λίγο είτε πολύ.
Ποιος δεν ήξερε την Μary Poppins, τον Ηarry Potter, ποιός δεν σιγοτραγούδησε τους Βeatles, τους Stones ,τους Sex Pistols, ποιος δεν γέλασε με το ιδιόρρυθμο έως δακρύων χιούμορ του Ρόουαν Άτκινσον, κατά κόσμον Mr.Bean…
Δεν παρακολουθούσαμε την ιστορία του Πεκίνου για να προσπαθούμε να βρούμε γνωστούς χαρακτήρες από την ιστορία τους ..παρακολοθούσαμε ένα κομμάτι από την εφηβεία μας, κάποιο από τα παιδικά είδωλά μας, και ακούγαμε την μουσική μιας χώρας που έχει δώσει το στίγμα της στον σύγχρονο κόσμο. Και εμείς ως κομμάτι αυτής της ιστορίας είμασταν τα εύκολα “θύματα” του ευρηματικού μυαλού Ντάνιελ Μπόιλ ο οποίος έκανε εκπληκτική δουλειά αποδίδοντας σεβασμό σε ότι εξάγει ιδεολογικά η Μ.Βρετανία στον έξω κόσμο.
Μου άρεσαν οι καμινάδες που ξεπρόβαλλαν επιβλητικά, μου άρεσε o James Bond και μου άρεσε που αποδόθηκε τόσο μεγάλος φόρος τιμής στο σύστημα υγείας της χώρας (α ρε κατακαημένο ΙΚΑ…).
Μου έλειψε ο Σέρλοκ Χολμς, ο Μικ Τζάγκερ και για να ευλογήσω και λίγο τα γένια μας, των μαγείρων δηλαδή, θα ήθελα και μια πινελιά από Jamie Oliver μιας και εδώ και λίγα χρόνια ο Jamie έχει μπεί για τα καλά στην ζωή μας είτε σε συζητήσεις, είτε στην ΤV μας, είτε στις διαδικτυακές περιπλανήσεις μας. Δίχασε την γαστρονομική κοινότητα σε συντηρητικούς Γάλλους (κλασσικούς μέχρι το κόκκαλο) και σε προοδευτικούς που πειραματίζονται επάνω σε κλασσικές συνταγές και τολμούν το κάτι διαφορετικό ξεφεύγοντας από τα τετριμμένα..
Αυτό που μου άρεσε περισσότερο στην τελετή και με έκανε να βουρκώσω είναι ότι στο άναμα της φλόγας πρωταγωνιστές ήταν οι έφηβοι και τα παιδιά, το μέλλον αυτού του κόσμου δηλαδή. Νομίζω ότι ο όποιος διάσημος Σερ ή celebrity δεν μπορεί να συγκριθεί με το στίγμα που δίνουν τα παιδιά σε μια τέτοια στιγμή και τα μηνύματα που μας περνάνε. Κάποιος δημοσιογράφος του Mega είπε ότι θα ήθελε να δει κάποιον επώνυμο να ανάβει την φλόγα. Προφανώς υπάρχουν και εκείνοι που παρασύρονται από την αίγλη και τα φώτα και νομίζουν ότι όλα θυσιάζονται στον βωμό της αναγνωρισιμότητας… έχω άλλη άποψη…
Η τελετή κόστισε 34.624.000ευρώ και όμως αυτό που μου άφησε περισσότερο είναι κάποιες ηθικές αξίες που υπάρχουν στην ζωή μας και δεν κοστολογούνται ούτε με τόσα και άλλα τόσα χρήματα.. και αυτό αναγνωρίζω ως την μεγαλύτερη επιτυχία της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου…
Όσο για εσάς που ξενερώσατε και κριτικάρατε έντονα ιδίως τον φόρο τιμής που απέδωσαν στον κρατικό οργανισμό υγείας του, αν τύχει και πάτε κάποιο βράδυ σε κάποιο διανυκτερεύον νοσοκομείο(σας το απεύχομαι) και βρεθείτε πίσω από 50 άτομα στην ουρά περιμένοντας..τότε ίσως να επαναξιολογήσετε την βαρετή όπως χαρακτηρίσατε τελετή αλλά και κάποιες αξίες που θα πρέπει να απολαμβάνει ένας πολίτης στην χώρα που ζει και εργάζεται.
Καλό καλοκαίρι
Για το Cooknews.gr
Ανδρεάδης Τάσος – Ελευθεριάδης Τάσος
No Comment