Έ.. όχι και σουβλάκι …
Γεια σας και καλο Δεκέμβρη να έχουμε !
Τα παιδιά τον περιμένουν για τα δώρα του Άγιου Βασίλη, οι καταστηματάρχες μπας και δουλέψουν λίγο παραπάνω με την κίνηση στα μαγαζιά τους και αρκετοί μισθωτοί γιατί θα πάρουν τα δώρα από τις δουλειές τους και θα μπορέσουν να βουλώσουν καμιά τρύπα ή να αγοράσουν εκείνο το σακάκι( ή την φούστα για τις γυναίκες) που ζαχαρώνουν εδώ και καιρό.
Από τους λίγους μήνες ο Δεκέμβρης για τον οποίο ήξερα εδώ και μέρες με ποιό θέμα θα ασχοληθώ κι αυτό γιατί αυτό που άκουσα πριν λίγες μέρες στην εκπομπή Τop Chef ακόμα δεν μπορώ να το χωνέψω.
Τους βάλανε λοιπόν τους διαγωνιζόμενους να φτιάξουν την δική τους εκδοχή για το σουβλάκι, αν και στην Αθήνα όταν λες σουβλάκι εννοείς άλλο πράγμα από ότι στην Θεσσαλονίκη.
Και ενώ θα περίμενα ενθουσιασμό από τους διαγωνιζόμενους μιας και τους δίνεται δημόσια η ευκαιρία να αναδείξουν το δημοφιλέστερο φαγητό της χώρας μας σε όλο τον κόσμο και ίσως την πιο γνωστή λέξη γύρω από τον γαστρονομικό μας τουρισμό – το souvlaki -, αντ’ αυτού όχι μόνο δεν διέκρινα αυτό άλλα άκουσα και κάτι που με χάλασε..
Ένας διαγωνιζόμενος είπε λοιπόν :
“δεν ξόδεψα τα λεφτά μου και τον χρόνο μου για να μάθω να μαγειρεύω σουβλάκι”.
Αυτό που άκουσα με θύμωσε και με στεναχώρησε ταυτοχρόνως..
Γιατί κάποιος Έλληνας εκκολαπτόμενος μάγειρας να απαξιώνει την υπόθεση σουβλάκι τόσο πολύ και ουσιαστικά να το κλωτσάει από τα gourmet σαλόνια των καλών εστιατορίων και ξενοδοχείων ?
Γιατί ενώ πολλοί από τους επαγγελματίες μάγειρες ψάχνουν να βρουν πως θα αναδείξουν το σουβλάκι, τον μουσακά και το τζατζίκι στο παγκόσμιο γαστρονομικό στερέωμα και να πάρει την θέση που πιστεύουμε ότι αξίζει, κάποιοι άλλοι δείχνουν ότι το σουβλάκι ήταν απλά κρέας που το τρώγανε μικροί επειδή δεν τους άρεσαν τα φασολάκια που είχε μαγειρέψει κάποιος στο σπίτι?
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια τέτοιων διαγωνισμών και ένα από τα πράγματα που εκτιμώ σε συνάδελφους που ασχολούνται με την μαγειρική είναι το καλαίσθητο “πείραγμα” των παραδοσιακών φαγητών και οι μοντέρνες, παράξενες ή ευφάνταστες πινελιές και εκδοχές χιλιοφορεμένων συνταγών. Έτσι πιστεύω ότι ξεδιπλώνεται καλύτερα το ταλέντο ενός δημιουργικού και ανήσυχου chef που ξεπερνάει την πεπατημένη , κρατάει όμως τον χαρακτήρα και το ύφος του κλασσικού φαγητού που “πειράζει”.
Είναι πραγματικά άδικο από την μια να ψάχνουμε πλέον τους τουρίστες με τα κιάλια και από την άλλη να σφυρίζουμε αδιάφορα μπροστά στα ελληνικά εδέσματα που πρέπει να αναδείξουμε παγκοσμίως και έπειτα αυτά να παρασύρουν έννοιες όπως την κουλτούρα μας, την παράδοση μας αλλά και την εξέχουσα θέση που θα έπρεπε να έχουν αυτά τα εδέσματα στα καλύτερα εστιατόρια της Ελλάδας και του κόσμου.
Αυτές τις ιδέες θέλαμε από εσάς και όχι την κρίση σας για την ταυτότητα που έχει το σουβλάκι..
Άραγε οι τρούφες και τα fois gras μας αποπλάνησαν τόσο από το καλό φαγητό ή τα tapas και τα amuse bouche μας έκαναν να μην εκτιμάμε τον ΜΕΖΕ και το τσίπουρο που βγάζουμε οι Ελληνες πριν το φαγητό και δυστυχώς κάποιοι δεν φρόντισαν να κατοχυρώσουν στην παγκόσμια γαστρονομική κουλτούρα??
Όταν ένας κριτής στο Top Chef κάνει παρατήρηση ότι δεν του άρεσε ο ανανάς που έβαλε κάποιος στο αρνάκι που μαγείρεψε, τότε θα περίμενα να πει μια κουβέντα για την δήλωση αυτή που ουσιαστικά υποβαθμίζει την αξία που έχει το έδεσμα που μεγάλωσε γενιές και γενιές και συνεχίζει ακόμα.
Λίγος περισσότερος σεβασμός και αγάπη στα φαγητά που αποτελούν ορόσημο παγκοσμίως για την χώρα μας, νομίζω ότι θα μας έκανε μόνο καλό, ώς Έλληνες επαγγελματίες γύρω από τον τουρισμό και την εστίαση.
Και επειδή τα είπα τώρα και ένιωσα λίγο καλύτερα..λέω να πάω να φάω ένα “βρώμικο” σουβλάκι, με λάχανο σαλάτα και λίγο μπούκοβο , όπως μου αρέσει…
Καλό Δεκέμβριο και καλές γιορτές σε όλους.
για το Cooknews.gr
Ανδρεάδης Τάσος
No Comment