Εστιατόριον…Η μαφία


the-godfather 

Με 5.000 μαγαζιά, 16.000 εργαζομένους και έναν τζίρο που

ξεπερνάει το ένα δισ. τον χρόνο είναι η πιο μεγάλη αλυσίδα

εστιατορίων στην Ιταλία. Μόνο που τα εστιατόρια αυτά δεν

διαθέτουν κοινή επωνυμία, οι ιδιοκτήτες τους δεν είναι

καθόλου απαιτητικοί με τους σεφ και θέλουν λίγους πελάτες.

Είναι η αλυσίδα των εστιατορίων της Μαφίας.

Στην πραγματικότητα, πίσω από τις εντυπωσιακές ταμπέλες στην είσοδο και τα πλούσια μενού στα στρωμένα τραπέζια κρύβεται μια τεράστια επιχείρηση ξεπλύματος βρώμικου χρήματος. Αυτά τα εστιατόρια- πλυντήρια αποτελούν όλα μαζί μια εταιρεία που ξεπερνάει σε τζίρο γνωστές ιταλικές αλυσίδες εστιατορίων και κάνει έναν κύκλο εργασιών που φτάνει το ένα πέμπτο των Αutogrill, μιας αλυσίδας που έχει παρουσία σε 42 χώρες.

 

Τον περασμένο χρόνο είχε κάνει τον γύρο του κόσμου η είδηση

ότι το «Cafe de Ρaris», το εστιατόριο μπαρ στη Βία Βένετο της Ρώμης

που έγινε διάσημο από την ταινία «Γλυκιά ζωή» του

Φεντερίκο Φελίνι, είχε περάσει στον έλεγχο της Μαφίας.

 

Δεν είναι παρά το κερασάκι στην τούρτα. Σύμφωνα με έρευνα της

εφημερίδας «La Repubblica», η Μαφία ελέγχει το ένα πέμπτο των

εστιατορίων της ιταλικής πρωτεύουσας και του Μιλάνου και πολλούς

«ναούς» της ιταλικής κουζίνας στις περιφέρειες της Τοσκάνης, της Εμίλια Ρομάνια ή της Λιγυρίας. Όπως επισημαίνει η ιταλική εφημερίδα,

«οικογένειες» που πολεμούν στην Καλαβρία συνεργάζονται σε μια επιχείρηση που απλώνει τα πλοκάμια της χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.

 

Η σικελική Μαφία, η Καμόρα στην περιοχή της Νάπολι, η Ντρανγκέτα της Καλαβρίας ενώνουν έξω από τα όριά τους τις δυνάμεις τους σε μια τεράστια «μπίζνα». «Εσύ εδώ θα τρως τσάμπα» είχε πει στο κορίτσι του

ο γιος ενός «μπος» μπροστά στους έντρομους ιδιοκτήτες του εστιατορίου για να τους αποδείξει ότι το μαγαζί τους ανήκε πλέον στην «οικογένεια».

 

Σε ένα άλλο εστιατόριο, στη συνοικία Μπρέρα του Μιλάνου,

που ανήκε στην Καμόρα, σύχναζε ο γιος του Σικελού «βασιλιά

των ναρκωτικών» της πόλης.

Στα εστιατόρια του οργανωμένου εγκλήματος τα τραπέζια

είναι πολλές

φορές άδεια, αλλά τα φώτα μένουν μέχρι αργά τη νύχτα

ανοικτά και το προσωπικό βρίσκεται πάντοτε στη θέση του.

 

Οι λογαριασμοί δεν εξοφλούνται ποτέ με πιστωτικές κάρτες

για να μην αφήνουν οι «πελάτες» τα ηλεκτρονικά τους ίχνη.

Πληρώνουν πάντοτε σε μετρητά και σε ποσά που ξεπερνούν

κατά πολύ τους λογαριασμούς των πιο ακριβών εστιατορίων του κόσμου. «Ανακαινίσεις». Πώς αλλιώς χρησιμοποιεί το οργανωμένο έγκλημα

 

αυτά τα εστιατόρια φαντάσματα ως πλυντήρια;

Ως χώρους στους οποίους υποτίθεται ότι γίνονται εργασίες ανακαίνισης

και αλλαγές στην επίπλωση και τον εξοπλισμό. Μόνο που στο μαγαζί δεν μπαίνει ποτέ κανένα συνεργείο και κανένα φορτηγό δεν φτάνει απέξω για να παραδώσει καινούργια τραπέζια και καρέκλες.

 

Οι μαφιόζοι πρέπει να δικαιολογήσουν με κάποιον τρόπο τα έσοδά τους και να εμφανίζουν έξοδα ως δραστήριοι και νόμιμοι επιχειρηματίες.

 

Ακόμη και εάν δεν πατάει ούτε ένας πελάτης στο εστιατόριο, στο τέλος της ημέρας οι εισπράξεις συναγωνίζονται τις εισπράξεις εστιατορίων που δύσκολα βρίσκει κανείς τραπέζι για να καθίσει.

 

Οι «μπος» του οργανωμένου εγκλήματος δεν εμφανίζονται ποτέ οι ίδιοι ως ιδιοκτήτες. Αγοράζουν και πουλούν ή βάζουν λουκέτο με δανεικά

ονόματα και αστρονομική ταχύτητα: στην Ιταλία, κάθε χρόνο, ανοίγουν περίπου 2.000 νέα εστιατόρια και κλείνουν τα μισά.

 

 

πηγή : tanea.gr

Previous H MINOAN στηρίζει τα Κρητικά προϊόντα
Next Η επέλαση της ..μικρής μπύρας

No Comment

Leave a reply