10 ΛΟΓΟΙ για τους οποίους η μαγειρική τέχνη θα έπρεπε να διδάσκεται από το δημοτικό στα δημόσια σχολεία
Η μαγειρική είναι μια τέχνη ή ενα επάγγελμα αν προτιμάτε που το γνωρίζουμε από τα πρώτα στάδια του οικογενειακού βίου. Το ερώτημα της μάνας (συνήθως) “τι να μαγειρέψω σήμερα ηχεί σχεδόν καθημερινά στα αυτιά των πιτσιρικάδων κάνοντάς τους να σκέφτονται λύσεις για να βοηθήσουν την μητέρα τους. Είναι λοιπόν βασικό, να γνωρίσουν τα παιδιά από μικρά τις πρώτες ύλες με τις οποίες μπορούν αργότερα να μαγειρέψουν.
Μάγειρες στην καθημερινή ζωή τους είναι όλες οι μαμάδες και οι γιαγιάδες που με τα φαγητά τους μεγάλωσαν γενιές και γενιές μαθαίνοντας μας ουσιαστικά την γευστική κουλτούρα της χώρας μας και εκπαιδεύοντας τον ουρανίσκο μας σε ότι έχει να κάνει με τις γεύσεις των φαγητών και κάνοντας μας να αποκτούμε κρίση και άποψη επάνω σε υποκειμενικές έννοιες όπως είναι το νόστιμο, το γευστικό, το ανάλατο, το λαδερό….
Από τότε που θυμόμαστε τον εαυτό μας μικρό ή μικρή εκδηλώνουμε αδυναμίες και προτιμήσεις σε φαγητά και τρόφιμα, που τα συνδυάζουμε με στιγμές της ζωής μας, που έχουν μείνει χαραγμένες για πολλά χρόνια στην μετέπειτα ζωή μας (μπορεί και για πάντα). π.χ “θυμάσαι που μαζεύαμε ροδάκινα και κάναμε κομπόστα στο χωριό παλίά” ? ή “άααχ.. η μπολονέζ ήταν η αγαπημένη της μακαρονάδα”.. δίνοντας ουσιαστικά τον χώρο σε αυτά να “παρεμβαίνουν καθοριστικά στον συναισθηματικό μας κόσμο διαμορφώνοντας εν τέλει έναν πιο κατασταλαγμένο χαρακτήρα για επιλογές και στιγμές που λάβανε χώρα στην ζωή μας”.
Γαλούχηση στην παιδική ηλικία είναι εκτός των άλλων να μάθει όλα αυτά που του προσφέρονται απλόχερα από την φύση και τις δυνατότητες αξιοποίησηςόλων των αγαθών που περιβάλλουν την ζωή τους γενικότερα. Μέσα από την γνωριμία του με τα φρούτα, τα λαχανικά, το γάλα, το αλάτι και τόσα άλλα βάζει τις βάσεις για να αρχίσει να μαθαίνει πράγματα σημαντικά για την σίτισή του και την διατροφή του γενικότερα.
Είναι δεδομένο πια ότι όπως στην μαγειρική άλλες φορές ακολουθείς πιστά μια συνταγή για να φτιάξεις ένα φαγητό, άλλες φορές αλλάζεις πράγματα στην πορεία λόγω έλλειψης κάποιου υλικού (δυσκολίες στη ζωή μας) ή γιατί στην πορεία σκέφτηκες να κάνεις κάτι διαφορετικό, αφήνοντας την φαντασία σου να “πάρει κεφάλι” στην εκτέλεση μιας συνταγής. Είναι δηλαδή μια μικρογραφία της καθημερινότητας μας. Έχουμε μεν τον στόχο στο μυαλό μας άλλα προσαρμοζόμαστε, ελισσόμαστε και πράττουμε πολλές φορές διαφορετικά από ότι ήταν προγραμματισμένο (συνταγή), πάντα όμως επιζητάμε τον ίδιο στόχο..
Iσως ..λέω ίσως το να μαθαίνεις πως να ξεχωρίζεις ένα φρέσκο αυγό από ένα μπαγιάτικο ή να εκπαιδευτείς να κοιτάζεις την ημερομηνία λήξης από την σοκολάτα που αγοράζεις μικρός, να αποδειχτεί πιο χρήσιμο στην μετέπειτα ζωή σου από το να ζωγραφίζεις καράβια στα “καλλιτεχνικά” (άσε που σου προκαλούν και τάσεις φυγής βλέποντάς τα στο τέλος..)
Ρωτήσανε 100 παιδάκια ηλικίας 5 έως 8 χρονών στην Αμερική ( Νέα Υόρκη) πριν κάποια χρόνια “τι είναι κοτόπουλο” και άν μπορούσαν να ζωγραφίσουν ένα.. Τα 55 παιδιά πλησίασαν στην ζωγραφιά το κοτόπουλο που ξέρουμε (2 πόδια, ένα κεφάλι), τα 9 δεν μπόρεσαν να ζωγραφίσουν καθόλου γιατί δεν είχαν δει ποτέ τους, τα 21 ζωγράφισαν ζώα που δεν ήταν κοτόπουλα άλλα μάλλον επινοήσεις και συδυασμοί της τηλεόρασης που έβλεπαν και τα 15 ζωγράφισαν τα chicken nuggets που έτρωγαν από τα Mc Donalds !!! Aυτό ξέρανε για κοτόπουλο (chicken) στην οικογένειά τους.. Eκπαιδευτικές εκδρομές σε φάρμες, σε κτήματα με δέντρα, σε κτηνοτροφεία, σε ζωολογικούς κήπους και finale επίσκέψεις σε κουζίνες, για να δουν πως το αυγουλάκι που γέννησε Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΚΟΤΑ έγινε μια νόστιμη ομελέτα να την φάει ο κοσμάκης.
Ισως να αναρωτιέστε γιατί ασχολούμαι με όλα αυτά… Μάλλον γιατί βλέπω από τον μικρό μου Νικόλα, πόσο σημαντικό είναι να δίνεις κίνητρο στα παιδιά να ασχοληθούν με κάτι και να προσπαθήσουν να το φέρουν αξιοπρεπώς σε πέρας.. Με την Μαγειρική τα παιδιά βάζουν στόχους, προσπαθούν για το καλύτερο άλλα είναι ταυτόχρονα έτοιμοι να δεχτούν και την αποτυχία πιθανώς σε μια “δύσκολη” συνταγή που θα φτιάξουν μαζί σου. Στην ουσία ετοιμάζονται διακριτικά για πιθανές αποτυχίες που θα συναντήσουν στο μέλλον τους. Δημιουργικά και με την αγωνία για το αποτέλεσμα των μαγειρικών τους πειραμάτων (υπό το βλέμμα του γονιού) τους βλέπεις να χαμογελάνε από ικανοποίηση και να δέχονται με χαρά την επιβράβευσή σου για την προσπάθεια που κατέβαλλαν..
Και σε τέτοιες εποχές που ζούμε, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πόσο σημαντικό πράγμα είναι η διαχείριση ώς έννοια στη ζωή μας γενικότερα. Ένας μάγειρας διαχειρίζεται υλικά, πιθανώς χρήματα (budget), χρόνο (τo group έρχεται στις 19:00), ανθρώπους – συνεργάτες (μάγειρες, βοηθοί..) ανθρώπους – πελάτες (απαιτήσεις, ιδιοτροπίες) και προσπαθεί να σταθεί με αξιοπρέπεια μπροστά σε όλες αυτές τις προκλήσεις, όντας αυθεντικός, πρωτότυπος, ιδιαίτερος.
Ητανε γραφτό να κλείσω μάλλον κάνοντας αναφορά στην οικονομική κρίση… θα μου άρεζε να βλέπω μικρά παιδιά δημοτικού να έχουν ψεύτικα υποτιθέμενα λεφτά σε εργασία που θα τους έδινε ο δάσκαλος – μάγειρας και να αρχίζουν να σκέφτονται τι μπορούν να αγοράσουν και τι φαγητό θα έφτιαχναν με τα υλικά που θα αγόραζαν. Να μάθουν την έννοια της οικονομίας συγκρίνοντας κάποια παρόμοια προιόντα ή φτιάχνοντας αυγόφετες με τις χθεσινές φέτες ψωμιού, που υπό άλλες συνθήκες θα κατέληγαν πιθανά στα σκουπίδια..
με μικρή δόση χιούμορ, αλλά με απόλυτα σοβαρή διάθεση…
για το cooknews.gr
Ανδρεάδης Τάσος
Καλό Καλοκαίρι
No Comment