«Στην αρχή δεν ήθελαν να με βγάλουν και έφταιγα και εγώ γιατί δεν το κυνήγησα. Αλλά δεν νομίζω ότι αυτοί που λαμβάνουν τις αποφάσεις με είχαν ψηλά στη λίστα. Αφού, τι να λέμε, κι εγώ που με βλέπω καμιά φορά στο μοντάζ τρομάζω… Όποιοι έχουν τατουάζ στην τηλεόραση είναι από κάτι ξένες σειρές, είναι φυλακόβιοι και μηχανόβιοι».
Ο ίδιος πρόσθεσε: «Η μαγειρική το ‘60, ‘70 και ‘80 ήταν οι άσπροι σκούφοι, οι άσπρες ποδιές και οι άσπρες ζακέτες… Και ξαφνικά έγινε το μεγάλο «μπαμ», κάτι το οποίο ξεκίνησε νομίζω από την Αμερική. Ανακάλυψαν, λοιπόν, ότι η μαγειρική δεν ήταν αυτό το αποστειρωμένο πράγμα, μπήκαν πολλά νέα παιδιά με νέες ιδέες, μπήκαν πολλά ναρκωτικά, πολύ αλκοόλ και μαζί μπήκε η ανάλογη μουσική».
Ωστόσο, ασχολήθηκε με την μουσική πριν από την μαγειρική και, μάλιστα, συμμετείχε σε συγκρότημα. «Έχω μεγαλώσει και το έχω ζήσει και νιώθω ότι κάπως έχει κλείσει αυτός ο κύκλος. Δεν σου κρύβω βέβαια, ότι κάποιες φορές σκέφτομαι ότι θέλω να πάρω ένα μπάσο και να αρχίσω να γρατζουνάω πάλι. Ήταν ωραία χρόνια σίγουρα. Γρήγορα χρόνια. Κι επειδή μπλέχτηκαν πολλά πράγματα στη μέση, επειδή αυτή η μουσική τότε δεν πήγαινε μόνη της, έχασα φίλους από αυτό».
Πηγή: Soul
No Comment