Ιούνιος 2011


Γεια σας και χαρά σας, κοίτα που πριν καλά καλά αρχίσουν οι καλοκαιρινές διακοπές (αν υπάρξουν), αρχίσαμε να χαλαρώνουμε και να αργούμε και τα editorial και τους Σεφ του μήνα.

Είναι κάτι σαν τα δελτία ειδήσεων του τελευταίου καιρού. Στην αρχή τα βλέπεις καθημερινά για να μάθεις τις εξελίξεις, να νιώθεις ότι συμμετέχεις έστω και από μακριά στα δρώμενα του τόπου, μετά ψιλοκουράζεσαι λίγο και βλέπεις το δελτίο ειδήσεων μεν αλλά δεν τρελαίνεσαι κιόλας.

Το επόμενο βήμα είναι να αρχίσεις να χάνεις επεισόδια και να μην νιώθεις άβολα (ποιος εσύ, που ήσουν ο πιο τυπικός…!). Κάπου στο τέλος λοιπόν  στις 8  κάθε μέρα συνειδητοποιείς ότι η τηλεόραση παίζει παιδικά προγράμματα και δεν σε χαλάει καθόλου.

Θέλω να πιστεύω ότι δεν έγινα και εγώ έτσι , τουλάχιστον με πράγματα που πρέπει τέλος πάντων να είσαι τυπικός και έχεις δεσμευτεί απέναντι και στον εαυτό σου άλλα και σε πολύ κόσμο που σε έχει εμπιστευτεί εδώ και πολύ  καιρό.

Εμπιστοσύνη είπα…και θυμήθηκα κάτι που έγινε τις τελευταίες μέρες σε ένα super market (γνωστή αλυσίδα) και μου έδειξε πως  μπορεί πολύ εύκολα η εμπιστοσύνη και η χαλαρότητα που δείχνουμε πολλές φορές σε πολλά πράγματα να  μας γυρίσουν ανάποδα και να νιώσουμε…. άβολα.

(ήθελα να πω την γνωστή παγκοσμίως ελληνική λέξη, άλλα δίστασα).

Η κυρία λοιπόν μπροστά στο ταμείο , για να επανέλθω στο super market επέλεξε να αγοράσει 2 σαμπουάν μαζί  που είδε ότι ήταν σε τιμή προσφοράς. Όσο έβλεπε τις τιμές στο ταμείο να χτυπιούνται (αυτή δεν έδειξε εμπιστοσύνη) κατάλαβε ότι η ταμίας χτύπησε λάθος τιμή.

– μα γιατί χτυπάτε 4 ευρώ, αφού στο ράφι γράφει προσφορά 3.

-δεν νομίζω κυρία μου μάλλον κάνετε λάθος..

– όχι δεν κάνω λάθος είμαι σίγουρη είπε η κυρία.

Να μην τα πολυλογώ τελικά το λάθος ήταν του ταμείου.(άλλη τιμή στο ράφι, άλλη χτυπήθηκε στο ταμείο.

Η κυρία δεν τα αγόρασε και μετά τον έλεγχο

της ταμία και την εξακρίβωση της πατάτας (?) που έγινε της είπε :

-ε, τι να προλάβουμε να κάνουμε  από τις 8 που ήρθαμε……(αυτό ας μην το σχολιάσω)

Δίπλα ήταν μια άλλη κυρία που μόλις είχε

αγοράσει την ίδια συσκευασία (της κλέψανε 1 ευρώ δηλαδή) άλλα είπε :

–          E, τι να κάνουμε τώρα, έγινε το λάθος , δεν πειράζει. Η κυρία ήταν συνταξιούχος και η διαφορά ήταν 1 ευρώ. Είναι η ίδια κυρία που βγαίνει το πρωί στον Παπαδάκη και φωνάζει ότι  δεν βγαίνει οικονομικά με την σύνταξή της. Πόσες φορές άραγε έγινε αυτό το λάθος και σε πόσα προϊόντα στα καθημερινά ψώνια της? Ποτέ δεν θα μάθουμε…

Αυτό που έγινε μπροστά μου είναι κάτι που συμβαίνει καθημερινά και μπορεί πολλές φορές να έχει συμβεί και σε εμάς και να μην το πήραμε χαμπάρι.

Μήπως θα πρέπει να ξεχωρίσουμε τα όρια της εμπιστοσύνης από την αποβλάκωση ?

Μήπως θα πρέπει να είμαστε σκληροί και να κάνουμε αυτό που ορίζει ο νόμος εκείνη την στιγμή. Αν η κυρία που έκανε το λάθος φώναζε τον Εφετ εκείνη την στιγμή φαντάζομαι ότι η απάντηση του ταμείου (ε, τι να κάνουμε…..), την επόμενη φορά θα ήταν πολύ διαφορετική.

Μήπως φωνάζουμε για το ευρώ που μας κόβουν από την σύνταξη και τον μισθό μας και αδιαφορούμε για τα ευρώ που μας κλέβουν με περισσότερο τακτ κάποιοι άλλοι ??

Συμπέρασμα  – Καμία εμπιστοσύνη σε κανέναν που έχει να κάνει με την τσέπη μας. Στους δύσκολους και ρους που ζούμε θα πρέπει και εμείς να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να είμαστε κάθετοι στο δίκαιο συμφέρον μας.

Καλό καλοκαίρι σε όλους

Για το cooknews.gr

Aνδρεάδης Τάσος

Previous Το κόλπο με το ουίσκι και το νερό
Next Εθελοντικός καθαρισμός στις ακτές Μεσσολογίου

No Comment

Leave a reply